در محل کار سازمان هستم، پشت یک میز، یک قفسه کتاب در سمت دیگر، چند خودکار و کاغذ روی میز، یک بسته بیسکوییت مادر نصفه، یک لیوان با ته مانده چای ... به این فکر می کنم که آیا بلند شم و بروم سیگار بکشم؟ نه حالش را ندارم،
کاش ساعت کاری زودتر تمام می شد ...
این شاید سکانسی از اتمسفرِ شغلیِ تعداد قابل توجهی از سازمان ها باشد،
مشکلات در ارتباط های خانوادگی و شخصی، نارضایتی های مالی و رفاهی، همه به کنار، شرایط اخیر کشور به اندازه کافی آزاردهنده است، رکود اقتصادی، کمبود ها و اخبار ناگوار پی در پی، نگرانی ها و اضطراب های سخت، حال کدام نیروی انسانی در این فضا خوب باقی می ماند؟
سازمان های کشور، محل گذرانِ اکثر ساعات زندگی ما در ساعات بیداری هستند، اگر شما هم در فضای شغلی تان متوجه اتمسفر غم آلود و سخت هستید، می توانید از پیشنهاد های زیر استفاده کنید.
پیشنهاد های این پست پیش روی شماست، اما قبل از اینکه به درد شما یا سازمان شما بخورد، نیاز است تا برای بخشی از منابع انسانی، مدیریت منابع انسانی یا روانشناس سازمانی ساکن در سازمان است، دغدغه باشد. اگر تصور می کنید هنوز تا ایجاد انگیزه و دغدغه مند کردن خودتان یا همکاران تان فاصله وجود دارد، نیازی نیست تا از آن ها استفاده کنید. البته بعضی از پیشنهادها به هر جهت تاثیرگذارند، ولو دغدغه دیگران نباشد.
- به احساسات اشاره کنید
اگر در ارتباط با همکاران تان، متوجه می شوید که احتمالا در حال تجربه کردن احساس خاصی هستند، به نحوی به آن اشاره کنید، آن را به توجه فرد بیاورید. مثلا ممکن است ظاهرِ در هم رفته ی کسی از همکاران، نشان دهنده وجود احساس غم باشد، تلاش کنید تا با جملات مناسبی به آن اشاره کنید، مثلا: فلانی فکر می کنم چهره ت یکم تو هم رفته، آره؟ فلانی انگار امروز به نسبت به دیروز یه مقدار چهره ت غم داره، درسته؟
تلاش کنید با دقت جملات تون رو انتخاب کنید، این جمله ها نباید حالت مچ گیری یا مواخذه داشته باشند.
بعد از اشاره کردن به این موضوعات، اگر همکار شما احساسی که حدس زدید را تایید کرد، ساکت بمانید تا اگر مایل بود در موردش صحبت کند. اگر صحبتی از سمت او شروع نشد، نیازی نیست او را تحت فشار قرار دهید که صحبت کند. می توانید به او این پیام را مخابره کنید که: اگر دلت خواست هر وقت که حالشو داشتی در موردش باهام می تونی صحبت کنی.
اگر هم به هر دلیل حدس شما را رد کرد، خوشحالی تان را نسبت به نبودن آن حس و حال منفی ابراز کنید و کنار بکشید: خب خدا رو شکر که غم نداری.
- صرفا بشنوید، صرفا گوش باشید
اگر همکاری مایل بود سر صحبت را در مورد حال بد خودش باز کند یا اگر در حال صحبت کردن از حال و هوای درونیش بود، به هیچ عنوان کلامش را قطع نکنید، پیشنهاد و راهکار ندهید، تذکر ندهید و طعنه نزنید، صرفا با سر تکان دادنِ غیر منظم یا گفتن کلام مناسبی با او همدلی کنید، مثلا: می فهمم که چقدر برات سخت بوده این شرایط. بعد از اتمام صحبت هایش حتما چک کنید تا ببینید آیا می توانید به او کمکی کنید یا نه. این موضوع را مستقیم از او بپرسید.
- فضایی برای خجالتی ها فراهم کنید
بعضی از همکاران ما به هر دلیل با افشای درونیات شان راحت نیستند، مایل نیستند زیاد حرف بزنند یا از خودشان بگویند. راه های جایگزینی غیر از ابزارهای کلامی پیش پایشان بگذارید. می توانید با فیدبک های ساده ی چهره به چهره، به او بفهمانید که سختی حالش را می فهمید.
می توانید فضایی را برای گفتگوی نوشتاری در فضای سازمان ایجاد کنید که افرادی که مایل اند بتوانند از درون خودشان بنویسند. ممکن است یک تخته وایت برد یا یک کاغذ A2 محلی برای مکالمه متنی باشد، یک چت باکس درون سازمانی که روی آن ذکر شده باشد که نیروهای سازمان می توانند بدون نام بردن از کسی، در مورد حال دلشان بنویسند.
- در معماری سازمان تغییر ایجاد کنید
جابجایی های کوچک وسایل و تزیینات داخل ساختمان، روی میزها و داخل راهرو ها، تغییر در ادراک بصری شما ایجاد می کند. ممکن است پیشنهاد بدهید تا چینش میزهای واحدتان تغییر کند. یا مدل نشستن چند همکار با هماهنگی هم، با گذشته تفاوت کند. یا یک وسیله جدید به المان های داخل ساختمان اضافه شود. تغییرات فیزیکی همیشه اثر دارند، بعضی اوقات ناچیز و بعضی اوقات قابل توجه، حتما این مورد را تست کنید.
- جلساتی برای شنیدن راه اندازی کنید
تلاش کنید تا نیروهای سازمان را در بازه های زمانی منظم دور هم جمع کنید، و به شکل تسهیلگری حرف های همه افراد را درباره شرایط روحیِ فعلی شان بشنوید، یک سیستم ترتیب دار برای نوبت دهی به گفتگو طراحی کنید. به همه توصیه کنید در این مکالمه شرکت کنند اما افرادی که ممانعت می کنند را اجبار نکنید. این راهکار با تداوم و تکرار اثر جدی خواهد داشت.
- بدون دلیل عطا کنید
بدون دلیل مشخص یا مناسبت خاص، به همه همکاران یا همکاران واحد خود، هدیه یا خوراکی بدهید. 4 بسته پفک بزرگ می تواند به راحتی بین تعداد زیادی از افراد توزیع شود. قطعا همه را سیر نمی کند اما جریان یک ارتباط صمیمانه را برقرار می کند. در مورد این پیشنهاد می توانید به ایده های خلاقانه متفاوتی فکر کنید.
- به فرآیند آمدن و رفتن اهمیت بدهید!
شروع صبحگاه ما جزییات پیچیده ای ندارد، سلام و علیک های اولیه، حالات چهره و لحن ما در چند ثانیه می تواند حال و هوای مخاطب ما را تحت تاثیر قرار دهد. تصور کنید اگر تعداد قابل توجهی از افراد با انرژی بیشتری این پروسه را انجام دهند، اثر پلکانی آن بین همه توزیع خواهد شد. تلاش کنید تا با تغییرات مختصری مدل سلام و علیک تان را مقداری ارتقا بدهید. همین طور در زمان خداحافظی کردن، بسیاری از افراد از نگاه ما جا می مانند، یا به اصلاح حال خداحافظی کردن با آن ها نداریم. خوب است بدانیم که یک مکالمه کوتاه، یک خسته نباشید مصلحتی ممکن است خستگی یک روز را کاهش دهد. مجددا تصور کنید اگر تعداد قابل توجهی این موضوع را اجرایی کنند، جریان مثبت این کار مشهود تر خواهد بود. - گل طلایی، خارج از ساعات اداری
با رعایت قواعد ارتباطی و اخلاقی می توانید قرارهای دوستانه ای را با همکاران خود خارج از محیط کار تنظیم کنید. شاید نوشیدن یک قهوه با همکار تان در کافه نزدیک به محل کار و گفتگوهای خارج از مسائل شغلی، حال و هوای تان را تغییر دهد. شاید یک پیاده روی ساده، یک قرار سینما یا تئاتر. یک قرار استخر منظم یا فوتبال های دسته جمعی بتواند حال و هوای بهتری به شما و ارتباط های شما بدهد و در نتیجه فضای سخت و تاریک سازمان را تغییر دهد.
